Rens Bod
Hoogleraar digitale geesteswetenschappen en schrijver van het boek Waarom ben ik hier?
‘Voor mijn boek heb ik onderzocht welke zingevingsvormen er wereldwijd zijn. Bij een groep jager-verzamelaars in Maleisië, de Semai, vond ik een mooie vorm. De Semai hechten grote waarde aan punan; een leven waarin ze nooit hun eigen wensen aan anderen op willen leggen. Dat voeren ze heel ver door. Zo is tennis bij deze mensen heel populair, maar ze houden geen puntentelling bij. Hun doel is niet om te winnen, maar juist om de bal zo terug te spelen dat de ander hem kan raken. Dit volk heeft ook nog nooit oorlog gevoerd, dus wij kunnen zeker van hen leren.’
‘Behalve voor altruïstische zingevingsvormen – zoals vrijwilligerswerk en mantelzorg – zijn er genoeg mensen die kiezen voor egocentrische zingeving, zoals het vinden van leuk werk of het bereiken van een verhoogd bewustzijn. In het ideale geval stel je een zingevingspakket samen waarin beide vormen vertegenwoordigd zijn, maar wel met aandacht voor het eenvoudige.’
Psychiater Dirk de Wachter zei eens: “Ga streven naar het gewonige”. Het gewonige, dat vind ik een mooi woord. Daarmee bedoelt De Wachter: een ander vasthouden of even in de ogen kijken, zodat die ander voelt dat jij er voor hem of haar bent. Dat wordt ook steeds belangrijker als we ouder worden.’
