Bij de familie Van Duin stond vroeger thuis de radio altijd aan. Geregeld kwamen er Franse liedjes voorbij. Die raakten de jonge André in het hart. ‘Ik houd enorm van Franse muziek, en in het bijzonder van het oeuvre van Charles Aznavour. Hij zingt eigenlijk maar over één thema: de liefde.
Toen ik gevraagd werd om tijdens een van de laatste afleveringen van De Wereld Draait Door iets voor Matthijs van Nieuw-kerk te doen, besloot ik La Bohème, een klassieker van Aznavour, voor hem te zingen. Ik wist dat Matthijs net als ik een bewonderaar van hem is. Al tijdens het zingen zag ik dat bij Matthijs de tranen in de ogen sprongen. Dat was een bijzonder moment. In de dagen die volgden hoorde ik van veel mensen dat het nummer hen had geraakt. Door de overweldigende reacties ontstond het idee een heel album in deze stijl op te nemen.’
De maximale baktijd
André vertaalde voor het album verschillende liedteksten van nummers van Aznavour. Geen letterlijke vertaling, maar tekst met een eigen draai. ‘Ik blijf wel dicht bij de kern van de boodschap zoals Aznavour die heeft bedoeld.’ Voor de vertaling van de songteksten maakte hij dankbaar gebruik van de vertaalmachine van Google. ‘Ik versta namelijk geen woord Frans.’
In veel van de liedjes verwerkte hij kleine verwijzingen naar zijn eigen leven. In het nummer Geen Tijd, gebaseerd op Le Temps, zingt hij over de vergankelijkheid van het bestaan. Dat werd in zijn woorden ‘de maximale baktijd’, een knipoog naar Heel Holland Bakt. ‘Ik vind het leuk om met woorden te spelen en dan op zo’n bruggetje uit te komen. Misschien zijn mensen wel een beetje verrast door deze kant van mij. Ik word toch vaak gezien als de grote ontregelaar. Daar waren ze bij Heel Holland Bakt ook wel een beetje bang voor toen ik aantrad als vervanger van Martine Bijl. Maar inmiddels zijn ze wel gerustgesteld denk ik.’
