Interrailen

Wij hadden een snelle trein kunnen nemen, maar kiezen voor een mooiere route langs de Rijn naar het zuiden. Kastelen, ruïnes en hellingen met wijngaar- den schieten aan ons voorbij. Net op tijd zie ik een bordje ‘Lorelei’ staan aan de voet van een rots aan de rivier. Ik hoop een verleidelijk zoet gezang van een nimf te horen, maar hoor alleen het gezellige gezoem van de trein. Een medewerker van de Deutsche Bahn komt ons de bestelde drankjes brengen. In echt glas- en aardewerk, geen wegwerp- servies. Dubbel duurzaam!

Lausanne, in het Franstalige deel van Zwitserland, is een charmante, mondaine stad. Het voelt hier al wat zuidelijker aan, maar het regent pijpenstelen als we er zijn. Lekker dus om tijdens onze stadswandeling over- dekt te lopen onder de markttrappen (de Escaliers du Marché) naar de gotische kathedraal uit de 13de eeuw.

In de klokkentoren van dit grote bouwwerk bevindt zich een kamertje van waaruit een nachtwacht in de gaten hield of er geen brand was in de stad, of dat er geen vijanden op de stad afkwamen. Van tien uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts riep deze wachter naar beneden dat het uur had geslagen. ‘C’est le guet, il a sonné l’heu- re.’ Nog steeds wordt deze traditie in ere gehouden en roept de nachtwacht dat er weer een uur voorbij is.

Wij maken het niet mee, want er wacht nog een bezoek aan de uitgestrekte wijngaardterrassen van Lavaux op de hellingen van het meer van Genève. We soppen over de steile paden tussen de wijngaarden door. Heel even nog verlicht de ondergaande zon het meer en de hellingen. Maar al snel wordt de regen ons te gortig en nemen we het treintje weer terug naar de stad.